Blog

april 2022

"Moeten voldoen"

Herken jij ook het gevoel te moeten voldoen? Als ouder, als vriend, vriendin, als zoon of dochter, als partner, als mens?

Je wil een goede vader of moeder zijn voor je kinderen. Zo eentje die liefdevol is, zelfverzekerd over het ouderschap, en precies weet en aanvoelt wat er in jouw kind omgaat. Je wil een gewaardeerde werknemer zijn voor je werkgever, en het allerfijnst is als hij of zij alleen maar vol lof spreekt over jou. Je wil een attente, spontane en betrouwbare vriend of vriendin zijn voor de mensen om je heen en hen laten weten dat je er altijd voor ze bent wanneer ze je nodig hebben. Je wil een liefdevolle partner zijn die open en transparant communiceert en telkens vanuit passie en puurheid opnieuw de verbinding aangaat, ook in tijden wanneer het even moeilijk is. 

Maar jemig, wat kan dat soms vermoeiend zijn!

Wellicht hebben we van onze ouders geleerd om te moeten voldoen. Om je netjes te gedragen in het openbaar, niet je vuile was buiten te hangen en je wellicht mooier voor te doen dan je je op dat moment voelt. Misschien heb je ooit het gevoel gehad te moeten voldoen omdat dit de enige manier was om te overleven binnen je gezin of binnen de situatie waarin je verkeerde. 

Door het maken van deze beweging hebben we ons leren af te splitsen van onszelf. Dit kan in sommige situaties heel erg handig zijn, maar wanneer je zolang afgesplitst bent en daarmee vergeet wie je bent, of kwijt bent hoe je je ook weer kunt samenvoegen, kan dat heel lastig en pijnlijk zijn. 

We willen allemaal geliefd zijn, gewaardeerd worden, ergens bij horen, het goed doen voor een ander. Dat is ook wat kinderen willen, simpelweg een ontzettend menselijke behoefte. Maar het bijzondere is dat er niet zoiets bestaat als ‘ergens aan voldoen’. 

Ergens aan moeten voldoen is in feite een denkbeeld nastreven wat zich vast heeft gezet in jouw hoofd, en alleen daar is dat beeld aanwezig. Het lijkt of onze omgeving diezelfde beelden heeft en bepaalde verwachtingen van ons gedrag en de dingen die we doen. Er is er slechts maar één die aan het roer staat en ook daadwerkelijk ingaat op dat wat de omgeving van ons lijkt te vragen. En die ene, dat ben jij. 

Weet dat er helemaal niets is waar jij aan moet voldoen. Jij voldoet al, door jouw aanwezigheid, door wie je bent, precies en alleen maar dat. En het mooie is: je hoeft daar helemaal niets voor te doen! Je hoeft niet hard te rennen, alle ballen in de lucht te houden of te ploeteren om er te mogen zijn. Je bent er namelijk al! Welkom!

En is dat niet juist wat we kinderen zo gunnen? Dat ze welkom zijn, om wie ze zijn? Dat ze mogen zijn wie ze in wezen zijn? Dat ze goed zijn, in al wat er is? En is dat eigenlijk ook niet precies wat ze ons te bieden hebben? De puurheid, het speelse en de onbevangenheid? Datgene wat voor volwassenen vaak steeds verder naar de achtergrond verdwijnt.

Ervaar je wrijving in relatie tot je kind, of blijven bepaalde situaties oneindig vaak terugkeren? Haalt dat het bloed onder je nagels vandaan of ben je de wanhoop nabij? Dan kan het best wel eens zijn dat er in jouw lijf, in jouw hoofd, iets wordt aangeraakt. Een denkbeeld of een regel waar jij wellicht aan moet voldoen, van jezelf, en misschien verlang je bewust of onbewust hetzelfde van je kind? Iets waar jouw kind niet aan wil, en misschien ook helemaal niet aan kan voldoen. Moet jouw kind hier eigenlijk aan voldoen? En zo ja, van wie dan? En waarom?

Ik wil je uitnodigen om te onderzoeken wat het doet met jou en je vragen om naar binnen te keren: Wat wordt er geraakt bij jou? Wat wil zich manifesteren? Opdringen misschien zelfs? En wat ligt daaronder? 

Is dit ook daadwerkelijk van jou? Wat wil je ermee? Wil je het eigenlijk nog wel hebben? En wat zegt dit over jou? 

Lieve ouder, dat wat jij je kind zo gunt, er te mogen zijn met al wat is, dat geldt precies zo voor jou. Je bent er al, precies goed zoals je bent, en daar hoef je niets voor te doen.

Wees welkom!