Door slechts één ontmoeting kan het leven van koers wijzigen. 

Mijn verhaal

Janneke in een notendop:

  Is 36 jaar | Samenwonend in Helmond | Huisdier: Poes Lot | Mama van Millie 

  | Houdt van DIY projecten | Laatst ontdekte talent: Woordkunstenaar |

  Heeft als missie om zoveel mogelijk kinderen te laten stralen! 

---

Al op jonge leeftijd wist ik dat ik hier ben om anderen te helpen. Wanneer ik terugkijk op mijn jeugd zie ik veel situaties waarin ik me bekommer om iemand anders dan mezelf. Dat voelt voor mij als iets natuurlijks. 

Als je me op de basisschool vroeg wat ik wilde worden, dan antwoordde ik: Kraamverzorgster.

Het leek me geweldig om zo dichtbij de geboorte van nieuw leven aanwezig te mogen zijn, bij de kern, zo voelde dat voor mij. Toch is op de middelbare school deze koers totaal van richting veranderd, en wel door één gesprek met één docent. Hij plantte een zaadje in mijn hoofd dat het onderwijs veel meer ruimte zou bieden aan mijn creativiteit, aan mij dus als het ware. Ik voelde me zó gezien in dat moment. Deze docent sprak mijn waarheid, en daar was het: "de shift". Mijn profielwerkstuk over kraamzorg schoof ik aan de kant en ik besloot vrijwel direct om het onderwijspad op te gaan.

Daar, in dat ene gesprek met die ene docent heeft mijn leven een andere wending gekregen. Door dat ene moment in tijd heb ik andere mensen ontmoet dan die ik zou gaan ontmoeten, heb ik andere vaardigheden ontwikkeld dan die ik zou gaan ontwikkelen, heb ik andere dingen gezien dan die ik zou gaan zien.

Een aantal jaren later trof ik mezelf midden in een klas vol kinderen.

Zij, overgeleverd aan mij en al mijn creatieve ideeën, en ik in de wetenschap dat één persoon het verschil kan maken, het leven van koers kan laten wijzigen. Ik stond niet bij de geboorte van nieuw leven, ik stond er nu juist midden in.

Ik mocht even deel uit maken van het leven van al die kinderen, de meest pure en mooie wezens die deze wereld kent.

Met heel veel plezier heb ik meerdere jaren les gegeven aan verschillende leeftijdsgroepen. Toch heb ik diep van binnen altijd gevoeld dat ik hier niet kon doen wat ik eigenlijk zou willen (en kunnen) doen. Het ging me niet om de reken- en taalvaardigheid van kinderen, sterker nog, daar ging het me helemaal niet om. Ik hield me liever bezig met het pedagogisch klimaat in de groep en met ieders mindset. Ik merkte meer en meer dat de muren van het onderwijs me beperkten en me over paden liet gaan die niet de mijne waren. Hierdoor kwam ik steeds vaker in conflict met mezelf en kwam ik veel moeizamer in contact met mijn creativiteit. Gevoelsmatig zat ik vast op een plek waar ik niet langer gevoed werd.

Dat heeft me doen besluiten om mijn baan in het onderwijs achter me te laten en me te richten op mijn eigen visie en ideeën, terug in contact met mijn creativiteit. Los van moeten, methodes en werkwijzen, maar geleid worden door dat wat binnen in je leeft. Ik weet hoe bijzonder het voelt om gezien te worden, om geholpen te worden datgene te zien wat je zelf even niet (meer) zag.

Dat moment, waarin alles op zijn plek valt is voor mij alleszeggend en de kern, de kern van wat wij zijn.

Vanuit daar is Straalverhaal geboren, jezelf zien voor wie je bent, met alles erop en eraan, willen leven naar je potentieel en volledig gaan voor dat wat jou blij maakt!